sufizm

Czym jest sufizm?

Trzeba przyznać, że sporo już napisano o sufizmie. Niestety czasami zbyt dużo informacji nie oznacza nic dobrego. W wypadku sufizmu powstał bardzo duży zamęt. Niektóre osoby w tym wszystkim się gubią i nie mogą zrozumieć najważniejszej istoty. Ten artykuł ma być próbą rozwiania wszelkich błędnych idei, a także dostarczenia pełnego i jasnego obrazu.

Pragnienie doświadczenia czegoś spoza świata materialnego

Sufizm można określić jako tęsknotę za mistycyzmem. Chodzi o pragnienie doświadczenia czegoś, co tak naprawdę wychodzi poza poznanie, świat materialny i powrót do duchowej prawdy lub też esencji. Są to wrodzone cechy każdego człowieka i to niezależnie od jego wiary. Przepojeni ludzie tą tęsknotą są w różnym stopniu. Wiadomo, że niektórzy bardziej obdarzeni, a inni mniej. Niektóre osoby mają szansę ją rozwinąć i przełożyć na codzienne życie. Inni takiej możliwości nie mają. Tęsknota ta istnieje tak naprawdę w każdym z nas. Sufizm jest odpowiedzią naturalną na odwieczne pragnienie ludzkie.

Sufizm można zdefiniować jako mistycyzm lub też drogę mistyka. Przy takich definicjach przekaz skierowany jest do wszystkich ludzie, a nie tylko do zwolenników jednej jedynej religii. W zasadzie to każda z wiar ma swój sufizm. Sufi byli w każdej społeczności oraz w każdym narodzie. Całkowicie normalne jest to, że mogli przyjąć oni inne praktyki, a nawet inne nazwy.

Warto mieć świadomość, że człowiek się składa nie tylko z ciała. Mamy do czynienia także ze swoim własnym ja, czy też jak kto woli „jaźnią”. Mistyczne doświadczenie aktywuje tę właśnie jaźń. Tak samo, jak strumień elektryczności przepływa ono przez człowieka i wydobywa z niego wszelkie niewyczerpalny potencjał. Człowiek czuje, że jego „Ja” zaczyna przypominać inne. Chodzi o „Ja” od najwyższej istoty. W tym właśnie momencie ludzie zaczynają być świadomi Boga, który działa poprzez samo stworzenie.

Ten poziom świadomości osiąga sporo osób za życia. Pewne wydarzenie, spotkanie, czy też zdanie sobie z czegoś sprawy otworzyć może ich na większą rzeczywistość niż oni sami. Takowy poziom przebudzenia jest dla większości w pełni wystarczający. Niektórzy jednak potrzebują czegoś zupełnie innego. Chodzi o pragnienie ujrzenia Boskości, kontaktu z Bogiem, czy też doświadczenia prawdy. Nie starcza im już bycie częścią czegoś. Chcą się połączyć w Wieczności i Całości. Wiara ma wpływać w sposób spontaniczny i tryskać cały czas niczym woda z fontanny.

W jaki sposób spełnia się tę tęsknotę? Bóg to wzniosła istota, a ludzkość to istotna niska. Człowiek korzysta ze słuchu, wzroku, dotyku, zapachu i rzeczy materialnych, ale Bóg nie może być poznawalny w ten sposób. Jak cząstka światła może dotykać słońca? Ludzka istotna próbuje od początku istnienia ten właśnie dylemat rozwiązać.

meditation, spiritual, yoga-1384758.jpg

Popularność sufizmu

Popularność sufizmu wzięła się od zewnętrznych tradycji, a także jałowości formalnego islamu, duchowego pośrednictwa, czy też od potrzeby przywództwa. Wszystkie z nich wydają się być prawdziwe. Cały czas są one aktualne. Stanowią o uniwersalności i popularności tegoż fenomenu. Na niego się sklada szereg organizacji. Są to przede wszystkim bractwa religijne.

Kulturowy konserwatyzm został połączony z nowymi elementami jak, chociażby kult świętych, a także idea zespolenia indywidualnego z Bogiem. Sufizm jest czymś więcej niż nurtem religijnym, czy też filozoficznym. Można powiedzieć, że jest to denominacja w ramach islamskiej religii z własną oraz hierarchiczną organizacją quasi-kościelną, doktryną oraz liturgią. Jest to zjawisko, które połączyło tradycję małą i dużą. Posiada wreszcie literaturę przebogatą, a także spore grono interpretatorów.

Sufinizm sudański i jego źrodła

Sufim jest ściśle związany z początkami islamu w Afryce. Został utożsamiony z wysoką kulturą, która pochodzi z ośrodków znacznie bardziej metropolitalnych Bliskiego Wschodu. Przez wieki był jedynym źródłem islamu. Właśnie dlatego w Sudanie cieszy się wielką popularnością oraz szacunkiem. Nie sposób nie wspomnieć o sporej dbałości w pielęgnacji najlepszych muzułmańskich tradycji.

Wszelkie bractwa bez żadnego wyjątku to ostoja muzułmańskiego konserwatyzmu. Mienią się i tak naprawdę są bardzo ortodoksyjne. Obok mistycznych elementów, wiernie, a także z wielkim namaszczeniem się stosują do teorii religijnej oraz do praktyki. Są to ośrodki, które propagują kulturę arabską. Dla nich bardzo charakterystyczne jest zajmowanie się religijną edukacją. Każdy z szejchów jest nauczycielem. Nauczyciele prowadzą szkółkę koraniczną halua dla chłopców, a przez ostatnie lata placówkę, która jest otwarta na środowisko kobiet sudańskich. Tam właśnie się uczy podstaw muzułmańskiej wiary, a także Koranu i jego znajomości.

Polega na niczym innym jak na pamięciowej sztuce recytacji księgi świętej. Jest to najbardziej nobilitujące zajęcie dla mistrzów sufickich, a także niemal podstawowe. Mityczny islam to również elektryczny nurt, który jest ludowy i łączy tradycję określaną jako małą oraz dużą. Sudańczycy sobie zdają w pełni sprawę, że jego pewne elementy są niejako odstępem od zasad prawowiernego islamu.

Są zdania, że jest to ich własna oraz narodowa odmiana islamizmu. Na pewno oddaje ona znacznie bardziej naturę afrykańską. Co więcej, podkreślają, że dzięki jego kontaminacyjności, islam się upowszechnił w Sudanie pokojowo. Zdecydowanie nie wywołuje żadnych większych napięć.

sufizm

Sufizm – płaszczyzna identyfikacji

Nie da się ukryć, że sufizm cały czas ewoluuje. Zmienia się wraz ze społeczeństwem. Elementem przeobrażeń jest nowy przywódca. Mistrz musi być osoba wykształconą, która się legitymuje stopniem naukowym, który nierzadko zdobyty został za granicą. Można powiedzieć, że tak naprawdę jest to rodzaj intelektualisty religijnego. Szejch – Mohammed Hassad może się pochwalić dyplomem wyższej uczelni. Jest prawnikiem, który zna kilka obcych języków. Jego ojciec był tytułowanym profesorom, który się realizował naukowo.

Raczej obecnie mamy do czynienia z odchodzeniem sufizmu jako ideologii nieokrzesanych wieśniaków. To zjawisko jest świetnie znane z innych muzułmańskich krajów. Nowy typ przywództwa przyciąga do sufizmu nową kategorię sympatyków. Mamy tutaj do czynienia głównie z młodym pokoleniem. Są to ludzie, którzy mają wyższe wykształcenie. Oczywiście piastują etaty w administracji, czy też na wyższych uczelniach. Można ich nazwać wielkomiejską klasą średnią. Każda osoba, która chce wejść w szeregi tego bractwa, musimy na samym początku złożyć przysięgę. W obecności samego mistrza i przyszłych współbraci obiecuje stosować się do moralnych zasad organizacji. Obrzęd pieczętuje uścisk wspólny dłoni. Jest to symbol braterstwa. W przynależności do bractwa chodzi nie tylko o religijne doświadczenie. Tak naprawdę jest to dodatkowa płaszczyzna, która pozwala na umacnianie społecznych więzi.

W żadnym wypadku nie jest dla nic powodem do wstydu przynależność do grona muridów. Bractwo Sammanijja to rodzaj klubu elitarnego, który w swoich szereg zrzesza środowisko ściśle wyselekcjonowane. Dla swoich członków mistyczny islam jest doświadczeniem intelektualnym, formą bardziej refleksyjną, czy też indywidualnego praktykowania islamu.

Ich zadaniem sama religijność oficjalna jest zbyt banalna i niewystarczająca. W sufizmie odnajdują głębię, która to zaspokaja ich wszelkie potrzeby indywidualne. Wreszcie jest to także ważny element towarzyskiego życia. Zauja jest miejscem, do którego przychodzą, aby móc odpocząć po męczącym dniu w pracy. Można zdrzemnąć się w chłodnych murach danej świątyni, a także wychylić jedną, czy też dwie filiżanki herbaty wśród mężczyzn.

Od razu na pierwszy rzut oka widzimy, że dosłownie tam spędzają swoją każdą wolną chwilę. Najczęściej są to jednak piątkowe popołudnia. Wtedy się pojawiają już wszyscy. W okresie południa zaczynają się modły wspólne, które trwają do zachodu słońca.

Na pewno powyższy artykuł pomoże nam zrozumieć wszelkie zagadnienia związane z sufizmem. Jeśli coś jest nieznane, to warto przeczytać raz jeszcze, a o zrozumienie nie będziemy się musiały martwić.

Leave a Comment

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *